Raadsvragen: Europese aanbesteding voor reanimatiecursussen voor politieagenten een flop?

25 juli 2013


Europese aanbestedingen zijn een ramp voor de economie van ons land



Geacht college,

De politievakbond ACP luidt de noodklok over de reanimatiecursus voor politieagenten. Sinds de vorming van de Nationale Politie zijn de reanimatiecursussen voor agenten Europees aanbesteed, met als gevolg dat deze cursussen voor hen maar op 2 plaatsen in Nederland worden gegeven. In een brief van Hartpatiënten Nederland aan minister Ivo Opstelten (Politie) schrijft de belangenclub dat door het huidige beleid binnen de nieuwe politieorganisatie agenten ontmoedigd worden een cursus reanimatie te volgen of dat het hun zelfs onmogelijk wordt gemaakt. ‘Reanimeren heeft blijkbaar geen prioriteit meer.’

Toch is het bekend, dat als de meldkamer voor Ambulance Zorg een melding van een reanimatie krijgt, automatisch ook de politie en brandweer naar dit incident toegestuurd worden om de reanimatiezorg optimaal te laten verlopen. De politiewagens zijn in de meeste gevallen na de melding als eerste ter plaatse en zijn vaak evenals  de brandweerwagens uitgerust met een AED (automatische externe defibrillator). Het is dus van cruciaal belang dat politieagenten bij de reanimatie ook met een AED kunnen werken omdat elke seconde immers telt.

Daarom hebben wij de volgende vragen voor u: 

1. Is het college bekend met de noodkreet van Gerrit van de Kamp, als voorzitter van politievakbond ACP en de brief van Hartpatiënten Nederland, dat veel politiechefs in ons land de verplichte reanimatiecursus voor agenten wegens tijd- en geldgebrek laten schieten? Is dit ook het geval in ons politiedistrict? En zo ja, hoe voorziet u de (negatieve) gevolgen voor de slachtoffers?
2. Hoeveel politieagenten en overige politiefunctionarissen in ons district:
   1. Hebben een verlopen diploma?
   2. Kunnen een noodzakelijke herhalingscursus niet volgen omdat deze door de politiechef is uitgesteld?
3.  Is het college zich bewust van het feit, dat het voor een politieagent een traumatische ervaring is als het slachtoffer overlijdt omdat hij/zij door te weinig training en onder grote druk heeft ‘gefaald’ tijdens de reanimatie?
4. Deelt het college de mening van onze fractie dat een Europese aanbesteding voor reanimatiecursussen voor politieagenten een belachelijke zaak is? Wetende dat de Nederlandse Hartstichting en elke plaatselijke EHBO afdeling op een door de politie gewenste locatie tegen een gering bedrag dezelfde reanimatiecursussen kan aanbieden?
5. Is het college bereidt om dit probleem in de Veiligheidsregio te bespreken en bij de minister dit (zoveelste) onzinnige project van het Europese aanbestedingsbeleid ter discussie te stellen?
   
   Rudy Reker en Tjerk Langman
   
   Studio 040